موارد تقاضای مصرفی مسکن
تقاضای مصرفی را می توان شامل مواردی چون استفاده شخصی خانوارهای تازه تشکیل شده، رفع بد مسکنی سرانه زیربنا و رفع تراکم نامناسب خانوار در واحد مسکونی، تعویض واحدهای مسکونی بی دوام و فرسوده و... دانست.
تقاضای مصرفي مسکن بر اساس نوع تصرف، به ملکی و استیجاری قابل تقسیم است در مسکن ملکی، تقاضای مصرفی از طریق خرید مسکن و در مسکن استیجاری از طریق اجاره مسکن، تامین می شود.
تقاضای خدمات مسکن (اجاره نشینی)
وجود بازار اجاره مسکن و امکان تأمین تقاضای مصرفی مسکن از کانال بازار اجاره ای، این امکان را برای مصرف کننده فراهم می آورد تا در صورت لزوم، تقاضای خرید خود را به تعویق اندازد؛ در صورتی که چنین موضوعی در تقاضای خوراک محلی از اعراب ندارد؛ زیرا خانواره خدمات حاصل از مسکن - نه خود کالای مسکن - را مصرف می کند.
از نقطه نظر اقتصادی، افرادی به سمت اجاره نشینی می روند که یا توان مالی لازم جهت خرید مسکن را ندارند (در کشور ما اكثر اجاره نشینان از این دسته اند) و با سرمایه گذاری در مسکن، نسبت به سایر گزینه های سرمایه گذاری موجود در بازار، برای آنها از جذابیت کم تری برخوردار است.
بنابراین اگرچه تقاضای اجاره نشینی در بازار مسکن بدون انگیزه سرمایه گذاری شکل می گیرد؛ اما این بدین معنا نیست که افراد متقاضی اجاره نشینی، بدون بررسی ابعاد اقتصادی، بدون ملاحظه حداکثرسازی نفع شخصی و به ناچار، گزینه اجاره نشینی را انتخاب کرده اند.
با این حال می توان اجاره نشینی در کشورمان را عمدتا از نوع اول و به اجبار نه اختیار - ارزیابی کرد؛ این نوع اجاره نشینی به نوعی بیانگر تسلط انگيزة تأمین سرپناه درباره مسکن است.
بیشتر بخوانید
تحلیل و بررسی بازار اجاره مسکن در 3 فصل ابتدایی سال
تقاضای خرید مسکن شخصی
این نوع تقاضا، مسکن را برای استفاده شخصی و سکونت خانوار، خریداری می کنند. این متقاضیان، پس از حصول اطمینان از اینکه خرید مسکن از حداقل های توجیه اقتصادی و سرمایه گذاری بهره مند است، اقدام به این خرید می کنند و در تصمیم گیری خود بیشتر به رفاه ایجاد شده برای خانواده، تمرکز دارند.
در این جریان تقاضا، زمانی انگیزه سرمایه گذاری تقویت می شود که بازدهی سرمایه گذاری، از نرخ تورم عمومی و یا نرخ بازده سرمایه گذاری بدون ریسک (مثل سپرده گذاری در بانک) بالاتر باشد. تقاضا در این بخش، عمدتا به وسیله خانوارهایی شکل می گیرد که اولا: ریسک گریزند؛
ثانیا: به دنبال حفظ ارزش ثروت و دارایی خود در بلندمدت می باشند.
و ثالثا: از آنجا که به خرید مسکن، نگاهی بلندمدت دارند،
بنابراین نقدشوندگی سرمایه گذاری برای آنها چندان با اهمیت نیست.
شواهد موجود حاکی از آن است که اغلب خانوارهای ایرانی، سکونت در مسکن ملکی را زمینه ساز برقراری آرامش و امنیت روانی تلقی می کنند که البته با شرایط نسبتا بی ثبات تجربه شده در بازار مسکن، طی دهه های اخیر، به ویژه جهش های یکباره قیمت مسکن توجیه پذیر به نظر می رسد.
دانلود فایل pdf
ارسال نظر